Illegaal in Bolivia

Voor wie het zowaar nog onthouden heeft, ongeveer een maand geleden zaten we in Bolivia. Als gevolg van de landelijke blokkades zijn we uiteindelijk toch met de bus via Argentinie en Chili, in Peru beland. Omdat we nog wat plaatsen wilden bezoeken in Bolivia, zijn we vorige week donderdag bij Copacabana (Bolivia) de grens overgegaan. Normaal gesproken volgen we ook het nieuws/lezen de krant..........

Huidig president van Peru, Garcia, heeft een overeenkomst gesloten Hiervoor gebruiken ze water uit het Titicacameer. Dit zorgt weer voor vervuiling en bedreigt zowel de visvangst als de broodwinning van de lokale boeren. Aangezien Garcia (5 juni wordt er een nieuwe president verkozen), in tegenstrijd met zowel nationale als internationale wetgeving, de bewoners niet vooraf had geinformeerd, besloot men tot blokkade van beide grensovergangen nabij Copacabana.

Nietsvermoedend gingen wij lekker naar het eiland van de Zon bij Copacabana (met recht een plaatje), waar ooit ene Manco Inca het in zijn hoofd haalde dat het tijd was een wereldrijk te stichten. We hebben daar lekker gewandeld en genoten van het uitzicht. Daarna hebben we in La Paz nog genoten van de sushi en broodjes kroket (internationale stad). De stad an sich is onwijs lelijk!

Bij terugkomst bleek de situatie aan de grens dusdanig verergerd (over een lengte van tientallen kilometers was geen transport mogelijk vanwege de blokkades), dat zelfs Peruanen niet meer durfden door de blokkades heen te lopen. Er deden al verhalen de ronde over mishandelingen. Zo innovatief als ze zijn, werden er vanuit Copacabana al boten gestuurd rechtstreeks naar Puno (Peru). Echter, was men vergeten dat je dit niet zonder vergunning kan doen, dus de Peruaanse douane had al enkele boten aan de ketting laten leggen.

Komen we bij ons probleem. We wilden natuurlijk wel de grens over en met de boot naar Puno was ook geen optie meer. Echter, er was nog een mogelijkheid. Het enige wat we hiervoor moesten doen was naar de grens gaan (taxi) en een uitreisstempel halen bij de Boliviaanse immigratie en een inreisstempel bij hun Peruaanse collega's. De eerste was heel behulpzaam, bij de tweede moest ik praten als brugman aangezien ik moest liegen dat we op dezelfde dag zouden gaan (advies Boliviaanse douane omdat de stempels qua datum overeen moeten komen) En zonder dat liegen waren we zelfs illegaal bezig aldus de Peruanen!

Toen we daarna met de taxi terugreden naar Copacabana (met inreisstempel van Peru..), reed onze taxichauffeur een vos aan. Je kunt volgens de mensen geen groter onheil overkomen..

De volgende dag toch met de boot, een provisorische bus (veel te vol, enige reden dat we niet omvielen was dat mensen aan de andere kant van de bus gingen hangen) uiteindelijk bij de noordelijkste grens van Bolivia/Peru aangekomen. Tot onze grote verrassing was hier enkel een ketting over de weg gespannen. Dat er geen immigratiebureau was voor onze stempels, wisten we al. Maar dat er zelfs geen douane of enige vorm van controle was...

Dat was dat, na de grens nog een bus gepakt naar het altijd zanderige Juliaca (4000 meter hoogte) en de dag erop via een marathonbus van 19 uur 's nachts (vanwege veiligheid werden we allemaal gefilmd en moesten de gordijnen dicht) in Lima aangekomen. Het traject Arequipa-Lima wordt gezien als erg onveilig 's nachts (twee weken geleden nog een bus overvallen door bendeleden die reeds in de bus zaten..) Toch wil geen enkele busmaatschappij overdag rijden.

Eind goed, al goed. Nu hebben we vandaag alweer lekker Starbucks gedronken, Subway gegeten en voor 2 1/2 euro de Volkskrant van gisteren gelezen!

Johannis